Λεβέντης Λοιπόν έχουμε τη νομοθετική παρέμβαση που έγινε προ των
εκλογών με το νόμο Πετρόπουλου και το πρώτο ζητούμενο είναι πως αυτή η
παρέμβαση θα επηρεάσει το δικαστικό αγώνα. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι ο
νόμος Πετρόπουλου στη μεν αιτιολογική του έκθεση λέει : «κάνω μία ρύθμιση στο μεταβατικό στάδιο μέχρι
να εκδικαστούν αμετάκλητα οι πολιτικές αγωγές που έχουν ασκηθεί», ενώ μέσα στο
κείμενο του νόμου δεν έχει αυτό το μεταβατικό χαρακτήρα λέει θα καταβάλλεται
από το ταμείο ένα ποσοστό της σύνταξης χωρίς να λέει αν υπάρχει χρονικός
περιορισμός. Βέβαια από την όλη ρύθμιση του νόμου Πετρόπουλου φαίνεται ότι
υιοθετείται η αρχή ότι εδώ έχουμε ένα συνταξιοδοτικό ταμείο ότι έχουμε δηλαδή «κοινωνική
ασφάλιση» και ουσιαστικά ο νόμος αυτός ευθυγραμμίζεται και στηρίζει όλη τη
νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας που έχει διαμορφωθεί πριν από πολλά χρόνια
που λέει ότι «όλα τα επικουρικά ταμεία ακόμα που είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου
δικαίου αλλά και αυτά που ήταν και λογαριασμοί ακόμα, θεωρούνται από το
ασφαλιστικό δίκαιο και από τους ασφαλιστικούς νόμους οργανισμοί κοινωνικής
ασφάλισης». Το πρώτο χαρακτηριστικό νομίζω της εξέλιξης
είναι ότι αργούν πια πολύ να βγουν οι πολιτικές αποφάσεις. Εχουμε δικάσει 29 Οκτωβρίου και δεν έχουνε βγει αποφάσεις.
Νομίζω ότι πιο εύλογο είναι στο Εφετείο τώρα να αναβάλλετε όσους δικάζονται
γιατί φαντάζομαι και το εφετείο θα αργεί να βγάλει αποφάσεις αναμένοντας
ενδεχομένως την απόφαση του Αρείου Πάγου και τα επιχειρήματα που θα ακουστούν
εκεί. Το ζήτημα είναι πόσο επηρεάζει ο νόμος Πετρόπουλου τις περαιτέρω
εξελίξεις. Εείναι γεγονός ότι έρχεται η πολιτεία με έναν νόμο και επεμβαίνει σε
ένα θέμα το οποίο έχει αχθεί στα πολιτικά δικαστήρια μεταξύ συνταξιούχων και
της τράπεζας που αφορά καταρχήν μία ιδιωτική διαφορά που προέκυψε από ιδιωτικές
συμφωνίες. Οσον αφορά τα ασφαλιστικά μέτρα δεν μπαίνουν στην ουσία δεν
προδικάζουν τίποτα, δεν ανοίγουν καλύτερους δρόμους για μας ούτε κλείνουν. Με
δικονομικά επιχειρήματα και λόγο αντιμετωπίζουν το θέμα δηλαδή περισσότερο δικονομικά
Τώρα το ερώτημα είναι τι μπορούμε να προβλέψουμε για τις εξελίξεις. Μπορούμε να
θεωρήσουμε έτσι πιθανό ότι θα δικαιωθούν οι εργαζόμενοι στα πολιτικά δικαστήρια
100%; Η’ από την άλλη μεριά δεν ξέρω αν
ενδιαφέρει αυτό, εμένα με απασχολεί αυτό: να δούμε τι πορεία χαράζουμε και αν
βαδίζουμε σωστά ή τι άλλο μπορούμε να κάνουμε. Έχω την εντύπωση αυτή η
επιχειρηματολογία, η νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας και η παρέμβαση του
νόμου θα ενισχύσει την άποψη ότι πρόκειται για συνταξιοδοτικό ταμείο κάτι το
οποίο εμείς αμφισβητούσαμε στα πολιτικά δικαστήρια. Θα μου πείτε έχουμε
δείγματα τέτοια από τα πολιτικά δικαστήρια; Θα σας απαντούσα ναι υπενθυμίζοντας
την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου την υπ αριθμόν 9 του 2012 που
αφορούσε όσοι έχουν γνώση από το γνωστό ΤΕΑΕΠΕΤΕ το επικουρικό ταμείο της
εμπορικής τράπεζας που εκεί ήταν ενταγμένοι οι υπάλληλοι της εμπορικής τράπεζας
και μετά αυτό το ταμείο εντάχθηκε στο ΕΤΑΤ και έγινε οικονομοτεχνική μελέτη γι’
αυτό η Εμπορική πλήρωσε ένα μεγάλο ποσόν σε 10 δόσεις σε 10 χρόνια και τώρα
παίρνουν οι υπάλληλοι συνταξιούχοι ένα
μέρος της σύνταξης από το ΕΤΑΤ και ένα συμπληρωματικό από το ΕΤΕΑ. Λοιπόν αυτή η απόφαση της ολομέλειας μπαίνει
σε βάθος και θεωρεί και το ΤΕΑΠΕΤΕ σαν οργανισμό κοινωνικής ασφαλίσεως δηλαδή
έχουμε και στον Αρειο Πάγο αυτή την προβληματική ότι ταμεία στα οποία
εντάσσονται ουσιαστικά υποχρεωτικώς οι τραπεζοϋπάλληλοι για την επικουρική τους
σύνταξη λειτουργούν με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, λειτουργούσαν δηλαδή
και αυτά ουσιαστικά σαν ασφαλιστικοί οργανισμοί. Και έρχεται πια το δημόσιο η
ασφαλιστική νομοθεσία και θέτει κανόνες για τη λειτουργία αυτών των ταμείων.
Θέτει χρονολογία συνταξιοδοτήσεως προϋποθέσεις, δηλαδή σαν να ήταν ασφαλιστικοί
οργανισμοί δηλαδή αυτή η νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας δεν είναι ξένη
στον άρειο πάγο μη φανταστούμε ότι είναι ξένη. Ο Άρειος Πάγος θα πει αυτή είναι μία εντελώς
ιδιωτική διαφορά μεταξύ της τράπεζας και των συνταξιούχων και το κράτος δεν
έχει δικαίωμα να παρέμβει σε τέτοια θέματα, διότι είναι μία ιδιωτική διαφορά
και θα πρέπει, κατά κάποιο τρόπο, το κράτος να σεβαστεί τη διάκριση των
εξουσιών. Σας λέω ότι αν μου ζητήσετε να πιθανολογήσω τι να σας πω; Είναι νομίζω μοιρασμένες οι πιθανότητες. Πιο
πιθανό αν θέλετε πάνω από 50% μέχρι 60% πιστεύω ότι και ο Άρειος Πάγος μπορεί
να υιοθετήσει αυτή τη νοοτροπία και νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας ότι
εδώ έχουμε ένα οργανισμό κοινωνικής ασφαλίσεως και το κράτος μπορεί να
επεμβαίνει. Στις συζητήσεις που γίνονταν τώρα τελευταία ενώπιον του Συμβουλίου
Επικρατείας μου ζήτησαν συνάδελφοί σας συνταξιούχοι να κάνουμε πρόσθετη
παρέμβαση υπέρ του νόμου Πετρόπουλου. Αυτό
το αρνήθηκα, το απέκρουσα. Και λέω δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε αυτό
διότι θα υποστηρίζουμε πράγματα στα δικόγραφα τα οποία θα αναιρούν αυτά που
λέμε στα πολιτικά δικαστήρια και εγώ ευγενικά τους είπα: «εγώ προσωπικά δεν
μπορώ να το κάνω αυτό» και πράγματι εμμένω σε αυτή την άποψη διότι αν έρθουμε
να υποστηρίξουμε το νόμο Πετρόπουλου είναι σαν να λέμε ότι ο ΛΕΠΕΤΕ είναι ένας
ασφαλιστικός οργανισμός και καλώς το κράτος επενέβη και φανταστείτε αυτά τα
δικόγραφα να εμφανιστούν στα δικαστήρια και να μας πουν οι αντίδικοι δικηγόροι
ότι οι ίδιοι φάσκετε και αντιφάσκετε με τον εαυτό σας. Ποιο είναι το
συμπέρασμα; Εμείς θα πρέπει με συνέπεια να συνεχίσουμε τα πολιτικά δικαστήρια
εμμένοντας στην επιχειρηματολογία μας. Ηδη έχουν βγει μερικές καλές αποφάσεις
από φιλεργατικούς δικαστές του πρώτου βαθμού ότι, παραδείγματος χάρη έχει
διαμορφωθεί μία επιχειρησιακή συνήθεια από την τακτική επανάληψη της χρηματοδότησης
της Εθνικής Τράπεζας προς τον ΛΕΠΕΤΕ.
Βέβαια στον Αρειο Πάγο ενδεχομένως μπορεί να υπάρξει και αντίθετη άποψη, διότι
όπως ξέρουμε η τράπεζα με διάφορα τεχνάσματα, έλεγε ο κάνω μία διευκόλυνση. Τι
διευκόλυνση κάνεις; Όταν δίνεις μεγάλα ποσά τα οποία ξέρεις ότι δεν πρόκειται
να τα πάρεις ποτέ, είναι ουσιαστικά ένα επιχείρημα μη σοβαρό. Αλλά, εν πάση
περιπτώσει, ο Άρειος Πάγος είναι ένα ενωκρατικό δικαστήριο και η πάγια
νομολογία λεει ότι εάν η πάγια παροχή που δίνει ο εργοδότης έχει κάποιου είδους
επιφύλαξης αυτό εμποδίζει να διαμορφωθεί η επιχειρησιακή συνήθεια. Δηλαδή σε
αυτό το επιχείρημα ο Άρειος Πάγος θα σταθεί και θα πει αυτές οι επιφυλάξεις που
γίνονταν δηλαδή δίνω τα χρήματα προς ταμειακή διευκόλυνση είναι πραγματική
επιφύλαξη η οποία επηρεάζει τη διαμόρφωση επιχειρησιακής συνήθειας, επηρεάζει
τη διαμόρφωση δέσμευσης ή δεν είναι γνήσια επιφύλαξη, είναι μία βερμπαλιστική
επιφύλαξη και στην ουσία δεν παρεμποδίζει. Βλέπετε τα θέματα είναι ανοιχτά και
θα μιλήσω πιο συγκεκριμένα από ποια σκοπιά ο Άρειος Πάγος θα δει το θέμα. Ενα
είναι βέβαιο ότι θα σταθεί ο Άρειος Πάγος και θα εξετάσει σε βάθος αυτό το
επιχείρημα και ότι είναι ένα καθαρά νομικό ζήτημα και ο Άρειος Πάγος εξετάζει
αυτά τα νομικά ζητήματα. Λοιπόν το συμπέρασμα είναι ότι Εμείς θα συνεχίσουμε με
συνέπεια το δικαστικό αγώνα στα πολιτικά δικαστήρια ο αγώνας αυτός θα κρατήσει
καιρό διότι και μία απόφαση του Αρείου Πάγου να βγει ή υπέρ μας ή εις βάρος μας
θα βγούνε κι άλλες αποφάσεις έτσι. Μέχρι η απόφαση να ληφθεί από την Ολομέλεια
του Αρείου Πάγου που θα είναι πια δεσμευτική γιατί ενδεχομένως να βγούνε και
αντιφατικές αποφάσεις και από τον Αρειο Πάγο. Οπως θεωρώ πολύ πιθανό να βγουν
αντιφατικές αποφάσεις και από τα μονομελή εφετεία παρά το γεγονός ότι η εμπειρία μου λέει ότι
σε τέτοιες μεγάλες υποθέσεις ο μονομελής δικαστής του εφετείου ακούει
συνεργάζεται πάντα και με τους άλλους δικαστές δηλαή συνεννοούνται μεταξύ τους
μελετάνε δηλαδή από κοινού το νομικό ζήτημα. Να συνεχίσουμε λοιπόν με συνέπεια
το δικαστικό αγώνα. Τώρα δε ξέρω αν στην πορεία του δρόμου γίνει κάποια ρύθμιση
από την πολιτεία Μπορεί και αυτό, δεν το αποκλείω, δηλαδή δεν αποκλείω να γίνει
κάποια βελτιωμένη πρόταση σε σύγκριση με το νόμο Πετρόπουλου. Τώρα αν θα με
ρωτούσατε αν είναι σκόπιμο να κινηθούμε και προς την κατεύθυνση αυτή. Έχω την
εντύπωση ότι ποτέ δεν πρέπει να κόβει κανείς το διάλογο. Πάντα πρέπει κάποιος όταν
διεκδικεί ένα ζήτημα να το διεκδικεί πρώτος στα δικαστήρια όπως έχουμε
ξεκινήσει αλλά να μην αρνείται συζητήσεις που τείνουν έτσι μαζί με την πολιτεία
στη λύση αυτού του ζητήματος. Αν υπάρξει μία ρύθμιση έτσι σημαντικά βελτιωμένη επειδή
το πρόβλημα είναι οικονομικό και επειδή σαν συνέπεια τελικά θα υποχρεωθεί η
Εθνική Τράπεζα να καλύπτει αυτά τα κενά εσαεί όπως τα κάλυπτε μέχρι το Νοέμβριο
του 2017 μου φαίνεται ότι αντικειμενικά οικονομικοί λόγοι, ας πούμε,
ενδεχομένως δεν θα το επιτρέψουν αυτό και αυτοί οι οικονομικοί λόγοι,
πραγματικοί μη, υφέρπουν και στην κρίση
του δικαστή. Πάντα ο δικαστής δηλαδή είναι άνθρωπος ιδιαίτερα τα πολιτικά
δικαστήρια κοιτάζουν τα πραγματικά περιστατικά που κρύβονται κάτω από τις
διατάξεις. Αυτά προς το παρόν και θα μπορούσα να απαντήσω σε ερωτήσεις να το
κάνετε αυτό.
Στρίμπερης Θα ήθελα να σας
ενημερώσω και εγώ για να ξέρετε τις τοποθετήσεις μου όσον αφορά το νόμο
Πετρόπουλο. Μάλιστα ακούω Πολλά και διάφορα Εγώ είμαι ξεκάθαρος Σας είπα το
εξής ότι εάν θέλουμε να συνεχίσουμε τις θέσεις μας για λογαριασμό εγγυημένων
και καθορισμένων παροχών έχουμε πρόβλημα με το νόμο Πετρόπουλου. Γιατί ο νόμος
Πετρόπουλου κατατάσσει, τον βλέπετε, ως Ασφαλιστικό Ταμείο και την παροχή της
επικούρησης ως σύνταξη. Αυτό και μόνο και μερικές παραδοχές σημαντικές ακόμη
πρέπει να μας προβληματίσουν ανεξάρτητα αν είναι ασφαλιστικά μέτρα. Με την
απόφαση 184 του 19 οι παραδοχές αυτές είναι αντίθετες με αυτά τα οποία
εκφράζουμε εμείς μέχρι σήμερα στα πολιτικά δικαστήρια. Δηλαδή ότι ο λογαριασμός
λειτουργούσε στα πλαίσια της μετεργασιακής μέριμνας και Προστασίας. Υπάρχει
βέβαια και ο άλλος ισχυρισμός η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος για τον λογαριασμό
από πλευράς Εθνικής Τράπεζας δεδομένου του ότι από το 2017, όταν παρουσιάστηκε
το οργανικό έλλειμμα συνέχιζε να χρηματοδοτεί αυτό το δημιουργηθέν, γιατί
ανεξαρτήτως τι λέμε υπήρχε ένα οργανικό έλλειμμα και αυτό το οργανικό έλλειμμα
δημιουργήθηκε λόγω του νόμου 3371 δηλαδή λόγω της εργασιακής στρατηγικής της
Εθνικής τράπεζας με τις εθελούσιες εξόδους οι οποίες επιβάρυναν τον
συγκεκριμένο λογαριασμό. Ο νόμος Πετρόπουλου εντάσσει όλους πλέον στο ΕΤΕΑΕΠ
και δημιουργούνται διάφορα ζητήματα. Και επιπλέον από την εισηγητική έκθεση του
νόμου προβλέπεται ότι είναι μεταβατικής ισχύος και όπως μας είπε ο κύριος
Μηταράκης, στη συνάντηση την οποία είχαμε
θα ψηφιστεί διάταξη ερμηνευτική η οποία θα λέει ότι ο νόμος αυτός έχει
ένα μεταβατικό χαρακτήρα. Αναγνωρίζω και εγώ τις δυσκολίες διότι η χώρα είναι
υπό κηδεμονία. Να γνωρίζουν όλοι τις δυσκολίες οι οποίες υπάρχουν. Αυτή τη
στιγμή βέβαια υπάρχει απόφαση της ολομέλειας στο συμβούλιο της επικρατείας η 9
του 12, υπάρχει όμως και κάτι ξεχωριστό εδώ το ότι ο λογαριασμός αυτός ποτέ υπό
τις οποιεσδήποτε νομοθετικές παρεμβάσεις, οι οποίες έγιναν από το 2004 και στη
συνέχεια, δεν ενέταξαν αυτό το λογαριασμό στο σύστημα δημόσιας επικουρικής
ασφάλισης. Θεωρώ ότι η υπόθεση άσχετα από τις τελευταίες αποφάσεις των
πολιτικών δικαστηρίων οι οποίες βέβαια είναι πρωτοδίκες και δεν είναι για να
πανηγυρίζουμε, το όλο θέμα θα λυθεί στον
Αρειο Πάγο στα τμήματα ή στην Ολομέλεια., Δεν ξέρω αν θα πάει στην Ολομέλεια,
είναι ένα θέμα το οποίο μέχρι τελευταία ώρα ο Αρειος Πάγος θα ξεκαθαρίσει το νομικό θέμα. Είναι στην κρίση σας ως
συνδικαλιστικό όργανο το διοικητικό συμβούλιο, η γενική συνέλευση τα όργανα του
Συλλόγου, να πάρουν τις αποφάσεις. Από σας εξαρτάται, εμείς σας λέμε και εγώ
προσωπικά σας λέγω ότι ο νόμος Πετρόπουλου, ανεξάρτητα ότι κατανοώ ότι δίνει
ένα χρηματικό ποσό το οποίο ήταν απαραίτητο για τις ανάγκες του κάθε
συνταξιούχου και των οικογενειών των συνταξιούχων, θέτει ένα πρόβλημα, μη το
χαρακτηρίσω αλλιώς, όσον αφορά το ΛΕΠΕΤΕ με αυτά τα οποία εμείς διεκδικούμε και
εμείς θεωρούμε ότι ήταν θεσμικά κατοχυρωμένα βάσει του καταστατικού του
λογαριασμού. Είναι στην κρίση σας όμως εγώ τάσσομαι υπέρ της άποψης ότι πρέπει
να προσβληθούν οι υπουργικές αποφάσεις οι οποίες βασίζονται στο νομό Πετρόπουλο
και δεν σημαίνει κύριοι ότι από κει και πέρα εμείς δημιουργούμε πρόβλημα στο να
κοπεί αυτό το οποίο δίνεται ως σύνταξη πλέον από το νόμο Πετρόπουλου. Διότι το
ΣτΕ θα κοιτάξει όλα τα θέματα και αυτά που θα θέσουμε εμείς και αυτά τα οποία
έχει θέσει η Εθνική Τράπεζα. Απλώς να μην εγκλωβιστούμε σε μία λογική ότι
έχουμε απόληψεις προσωρινές και από κει και πέρα να αφήσουμε το χρόνο να
παλεύει χωρίς να προβούμε σε καμία νομική ενέργεια. Η ευθύνη είναι στα όργανα
του συλλόγου.
Παπακωνσταντίνου Η πρόσκληση εκτός του ότι μας τιμά όλους ήταν αναγκαία
διότι και εγώ τη βλέπω και την παρουσία των συναδέλφων και λίγο πολύ
αλληλοσυμπληρωνόμαστε και από πλευράς γνωστικών αντικειμένων. Και επειδή
ακριβώς ο αγώνας είναι κοινός τα συμφέροντα είναι κοινά για όλους νομίζω ότι
πράγματι ήταν απαραίτητη και ίσως προ
πολλού αυτή η συγκεκριμένη συνάντηση. Πάντως εγώ σας ευχαριστώ ούτως ή άλλως
και προσωπικά κ.Πρόεδρε. Τώρα βρισκόμαστε σε μία συγκεκριμένη φάση της όλης
διαδικασίας μιας πορείας η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά το έτος 2017 και
συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Θα έλεγα όχι στην καλύτερη φάση της συγκυρίας, αυτή
τη στιγμή έχουμε στα δύο ανώτατα δικαστήρια στον άρειο πάγο και στο Συμβούλιο
Επικρατείας δύο παράλληλες διαδικασίες. Η μεν πρώτη διαδικασία έχει να κάνει με
την επιλογή της τράπεζας να επιλέξει συγκεκριμένο δικόγραφο και συγκεκριμένο
συνάδελφο για να μπορέσει να εκδώσει μία απόφαση από τον Αρειο Πάγο η οποία
ουσιαστικά θα είναι πιλοτικού χαρακτήρα για τον Αρειο Πάγο. Έχω πολλές
αμφιβολίες αν θα φτάσει τελικά στην Ολομέλεια του Αρειου Πάγου. Νομίζω ότι θα
μείνει στο τμήμα. Βασική επιδίωξή μας όλων θα έπρεπε να είναι να πάει στην
Ολομέλεια του Αρείου Πάγου πρωτίστως διότι η νομολογία του συγκεκριμένου
τμήματος του Αρείου Πάγου με τη συγκεκριμένη σύνθεση εν πολλοίς των δικαστών θα
έλεγα ότι είναι αρνητική για εμάς και για τα συμφέροντά μας και για τα
επιχειρήματά μας. Άρα θεωρώ ότι ευθύς εξαρχής θα έπρεπε να υπάρχει μία κοινή
συνεννόηση ούτως ώστε αυτή η υπόθεση να πάει απευθείας στην Ολομέλεια του
Αρειου Πάγου. Αντιθέτως στο Συμβούλιο Επικρατείας η τράπεζα κατόρθωσε η δική
της δίκη να πάει στην Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας. Και λεω το
κατόρθωσε γιατί οι υποθέσεις οι οποίες
ανάγονται στο Συμβούλιο Επικρατείας, στην Ολομέλεια του δικαστηρίου είναι
υποθέσεις για τις οποίες καταρχήν ο εισηγητής κρίνει ότι τίθεται σοβαρό ζήτημα
συνταγματικότητας. Άρα θα έλεγα ότι απ΄αυτή την πλευρά οι οιωνοί, στο Συμβούλιο
Επικρατείας, δεν είναι απολύτως θετικοί για μας. Δε σας κρύβω ότι από την πρώτη
μέρα που ξεκινήσαμε θα έλεγα ότι οι ελπίδες τις οποίες ένιωθα ήταν αρκετές και
πραγματικά θεωρώ ότι έχουμε επιχειρήματα, σημαντικά επιχειρήματα, τα οποία
έχουνε δραστικά σχετικοποιηθεί μετά κυρίως του νόμου Πετρόπουλου. Και το λέω
ευθέως. Είναι ένας νόμος ο οποίος χαρακτηρίζει σε επίπεδο κοινού νομοθέτη πλέον
τον ΛΕΠΕΤΕ ως ασφαλιστικό φορέα της επικουρικής ασφαλίσεως, χαρακτηρίζει την
επικούρηση, αυτή τη χορηγία αυτή την οποία παίρνετε, ως επικουρική σύνταξη. Άρα
αφαιρεί τα δύο βασικά μας επιχειρήματα, επιχειρήματα με τα οποία στηρίξαμε όλη
μας την δομή των επιχειρημάτων. Είναι βέβαιο ότι η τράπεζα θα το εκμεταλλευτεί
φαντάζομαι κατά το καλύτερο δυνατό τρόπο στην δική του Αρειου Πάγου το
Δεκέμβριο. Ετσι λοιπόν έχουμε μπροστά μας δύο μέτωπα τα οποία δεν γνωρίζουμε
από τώρα ποια θα είναι η τύχη τους. Ωστόσο όμως είναι πολύ πιθανό και τα δύο να
απωλεστούνε για μας. Όπως επίσης είναι
πολύ πιθανόν και να κερδηθούν. Δηλαδή να απορριφθεί η αίτηση ακυρώσεως της
Εθνικής Τράπεζας στην Ολομέλεια του ΣτΕ και να απορριφθεί επίσης η αίτηση
αναιρέσεως της Εθνικής Τράπεζας ενώπιον του Αρείου Πάγου. Ας πάρουμε όμως την
άσχημη εκδοχή γιατί εγώ πάντα οφείλω απέναντι στους πελάτες μου να είμαι
ειλικρινής και να παίρνω όλες τις πιθανές εκδοχές. Η πρώτη η χειρότερη εκδοχή
είναι να χαθεί και ο Άρειος Πάγος να χαθεί και το ΣτΕ. Τι γίνεται τότε; Οφείλω
να πω και να καταθέσω στο σύλλογό σας κύριε Πρόεδρε κύριοι σύμβουλοι ότι οι
συνταξιούχοι είναι στον αέρα. Τελείως στον αέρα. Διότι ο μεν Αρειος Πάγος στην
πιλοτική δίκη του θα είχε κρίνει ότι τα επιχειρήματά μας δεν έχουν νομική
υπόσταση και το συμβούλιο επικρατείας θα έχει κρίνει αντισυνταγματική αυτή τη
ρύθμιση η οποία τουλάχιστον σας δίνει το μισό περίπου της επικουρήσεως
σας. Το τι θα γίνει την επόμενη μέρα δεν
μπορώ να το προβλέψω. Ωστόσο όμως είμαι
βαθύτατα ανήσυχος πλέον. Οι άλλες οι εκδοχές είναι, η μία εκδοχή είναι να
κερδηθεί ο Άρειος Πάγος για εμάς οπότε τελειώνουν όλα. Πλέον θα παίρνετε το
σύνολο των επικουρήσεως γιατί αυτό θα συμπαρασύρει με βεβαιότητα όλες τις
επόμενες αποφάσεις του Αρειου Πάγου και βέβαια και των κατώτερων δικαστηρίων.
Και δεν θα τίθεται καν θέμα του Συμβουλίου Επικρατείας. Μας είναι τελείως
αδιάφορο. Και αμφιβάλλω εάν έχει εκδοθεί απόφαση προηγουμένως του Αρείου Πάγου
και μετά του ΣτΕ εάν κατά την εκδίκαση στο ΣτΕ έχουμε στα χέρια μας θετική
απόφαση του Αρείου Πάγου για εμάς τότε δεν θα τίθεται και θέμα έννομου συμφέρον
τους κατά τη δική μου αντίληψη για τη συνέχιση της δίκης στο Συμβούλιο
Επικρατείας. Η τρίτη η τελευταία εκδοχή είναι να χαθεί ο Άρειος Πάγος και να
κερδηθεί του Συμβουλίου Επικρατείας για εμάς τότε παραμένουμε στο νόμο του Πετρόπουλου.
Συνεχίζετε με το 50% της επικουρήσεως
για πόσο όμως χρονικό διάστημα;
Για πέντε χρόνια. Μετά την πάροδο της πενταετίας κανένας δεν σας
διασφαλίζει το τι μέλλει γενέσθαι. Παραπέμπει σε μία αναλογιστική Μελέτη η
οποία πρόκειται να γίνει και για την οποία δεν μπορούμε να προδικάσουμε με
τίποτε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της. Επίσης η συγκεκριμένη ρύθμιση του νόμου
Πετρόπουλου κατά την άποψή μου εξαιρετικά κακή για τα συμφέροντά σας τα
μακροπρόθεσμα και όχι τα βραχυπρόθεσμα δεν προβλέπει μεταβατικότητα. Δεν είναι
μεταβατική η διάταξη. Πουθενά πέρα από την εισηγητική έκθεση δεν προβλέπει ότι
έχει πρόσχερο μεταβατικό χαρακτήρα. Οι συνάδελφοι το ξέρουν πολύ καλά ότι η
εισηγητική έκθεση δεν αποτελεί κείμενο νόμου. Αυτό το μαθαίνουμε στο α΄πρώτο
έτος του Πανεπιστημίου. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι αν δεν υπάρξει μια
ερμηνευτική διάταξη από πλευράς Υπουργείου σε κοινό νόμο πλέον τότε καμία αξία
δεν έχει η εισηγητική έκθεση. Η εισηγητική έκθεση βοηθάει όταν το γράμμα του
νόμου δεν είναι σαφές και βοηθάει στην ερμηνεία των σκοπών του κοινού νομοθέτη.
Δεν βοηθάει στη μεταβολή του γράμματος της συγκεκριμένης νομοθετικής διάταξης.
Αρα θα έχουμε μια κακή διάταξη η οποία θα δίνει το 50% των αξιώσεων που εγώ
θεωρώ ότι θεμελιωνονταν με πολύ καλό τρόπο στα δικόγραφα όλων των συναδέλφων
και θα έχουμε μία βεβαιότητα τι θα γίνει μετά το 2023. Αυτή είναι η κατάσταση.
Ερχομαι πάλι λίγο στο Συμβούλιο Επικρατείας στην αίτηση
αναστολής εκτελέσεως που κέρδισε η Εθνική Τράπεζα δεν το θεωρώ νίκη της, το
θεωρώ ότι ήταν κάτι δεδομένο για τον απλό λόγο ότι το συμβούλιο επικρατείας δεν
κρίνει την ουσία της υπόθεσης επί της αιτήσεως αναστολής, κρίνει αποκλειστικά
και μόνο την ανεπανόρθωτη βλάβη ή τη δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη που θα υποστεί
ο αιτών δηλαδή η ΕΤΕ. Η αναστολή εκτελέσεως είναι αυτό που λένε οι συνάδελφοι
ασφαλιστικά μέτρα. Στα διοικητικά δικαστήρια στο Συμβούλιο Επικρατείας τα κερδίσαμε.
Τα κέρδισε το Υπουργείο τα έχασε η Τράπεζα. Θεωρούσε λοιπόν δεδομένο ότι θα
χαθεί από πλευράς ΕΤΕ η συγκεκριμένη αίτηση αναστολής για έναν απλό λόγο. Ότι
αυτό που εξετάζει το ΣτΕ δεν είναι η ουσία της υποθέσεως είναι μόνο αν
συντρέχει περίπτωση ανεπανόρθωτης ή δυσχερώς επανορθώσιμης βλάβης της ΕΤΕ. Και
τέτοια περίπτωση δε μπορούσε να σταθεί βέβαια. Υπό τα οικονομικά δεδομένα της
Τράπεζας. Ένα μεγάλο θέμα που πρέπει να συζητηθεί κ. Πρόεδρε είναι το ζήτημα αν
προσβάλουμε ή όχι την υπουργική απόφαση.
Τις υπουργικές αποφάσεις που βγήκαν κατά την εξουσιοδότηση του νόμου
Πετρόπουλου. Εάν το δει κανένας από πλευράς στενά νομικής θα έλεγε ότι πράγματι
έχουμε συμφέρον να προσβάλλουμε αυτές τις υπουργικές αποφάσεις. Ωστόσο όμως δεν
μπορώ να παραβλέψω από πλευράς των δικών μου πελατών το γεγονός ότι έστω και
ένα μικρό χρονικό διάστημα τους ανακουφίζει, τους δίνει ένα ελάχιστο 50% και
τους δίνει μία συγκεκριμένη προοπτική. Αυτό δεν μπορώ να το παραβλέψω. Εάν με
ρωτούσατε τι θα έκανα εγώ προσωπικά αν ήμουν συνταξιούχος; Θα ασκούσα αίτηση
ακυρώσεως γιατί θεωρώ ότι είναι ένας εξαιρετικά κακός νόμος για τα
μακροπρόθεσμα συμφέροντα μου. Όχι για τα βραχυπρόθεσμα. Δεν βλέπουμε το σήμερα.
Βλέπουμε το αύριο και τις προοπτικές του. Ωστόσο όμως επαναλαμβάνω ότι δεν θα
ασκήσουμε αίτηση ακύρωσης και το ανακοινώσαμε ήδη και έχουμε ενημερώσει τους
δικούς μας πελάτες δεν θα ασκήσουμε αίτηση ακύρωσης για αυτό ακριβώς το λόγο
δηλαδή ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ αρκετών πελατών μας οι οποίοι
είναι ικανοποιημένοι με αυτό το 50%.
Ωραία αυτό το δέχομαι το σέβομαι και άρα δεν θα κάνουμε τίποτα περί
αυτού. Τώρα δεν θα ήθελα κύριε πρόεδρε να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες
όσον αφορά την ουσία της υποθέσεως. Οι συνάδελφοι όλοι είναι εκλεχτοί
γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά την ουσία των επιχειρημάτων μας γνωρίζουν τους
κινδύνους που έχουν προκύψει από το νόμο Πετρόπουλου γνωρίζω τους κινδύνους από
το ΣτΕ όπου Εγώ δίνω μία εξαιρετική βαρύτητα διότι πραγματικά η παραπομπή στην
Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας προοιωνίζει κι άλλα πράγματα Όσον αφορά τη
συνταγματικότητα. Μελέτησα με πολύ μεγάλη προσοχή την αίτηση ακυρώσεως της
Εθνικής Τράπεζας οφείλω να πω ότι είναι μία καλά τεκμηριωμένη αίτησης ακυρώσεως
και έχουνε ερείσματα. Εύχομαι για το καλό των συνταξιούχων να κερδίσουν στον
άρειο πάγο. Επαναλαμβάνω και πάλι ότι η τράπεζα επέλεξε συγκεκριμένη δίκη να
πάει στον Αρειο Πάγο. Αυτό μας δημιουργεί ένα θέμα με όλους τους υπόλοιπους
γιατί εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε θεατές των εξελίξεων όσο μπορούμε,
να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτα επ αυτού. Εμαθα πλέον. Κοιτάξτε να δείτε για
το θέμα της παρεμβάσεως θα σας πω το εξής θα μπορούσε να γίνει μια έστω και «απαράδεκτη»
παρέμβαση. Με σκοπό μόνο και μόνο να ακουστούν τα επιχειρήματα μας αυτά. Αρκεί
να ακουστούν τα επιχειρήματα μας εναντίον του ανώτατου πολιτικού δικαστηρίου
της χώρας όχι να γίνει σώνει και καλά δεχτή η παρέμβαση. Ωστόσο όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και
τη δεοντολογία και την ηθική του δικού μας επαγγέλματος. Οταν ένας συνάδελφος
δικάζει σε μία υπόθεση πρέπει να συννεναίσει κατά τη δική μου αντίληψη ο κ.
Κυριακόπουλος εν προκειμένου. Προκειμένου να ασκηθούν τέτοιου είδους
παρεμβάσεις έστω και απαράδεκτες. Δεν
ξέρω αν θα το κάνει. Δεν είχα ουδέποτε επαφή με τον κ. Κυριακόπουλο. Θα
ευχόμουν αν ήταν σήμερα εδώ για να μπορέσουμε να χαράξουμε μία πραγματικά κοινή
πορεία, επέλεξε να μην είναι, αυτό βέβαια είναι πολύ σεβαστό από δικής του
πλευράς και μπορώ να το αντιληφθώ με τα επιχειρήματα τα οποία προσκόμισε. Αυτά
από πλευράς δικής μου κ. Πρόεδρε. Εάν θέλετε οτιδήποτε άλλο εμείς είμαστε στη
διάθεσή σας.
Κωτσής Κύριε Πρόεδρε κύριοι
σύμβουλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, κ. καθηγητά έχουμε τοποθετηθεί πολλάκις και επί
των ζητημάτων της Νομικής βάσης την οποία έχουμε υιοθετήσει όσον αφορά τις
πολιτικές δίκες. Εχουμε τοποθετηθεί και για το νόμο Πετρόπουλου. Θα ήθελα να
επικεντρωθώ γιατί έχω καλυφθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τους προλαλήσαντες σε
2-3 σημεία. Το πρώτο είναι ότι εμείς έχουμε
εξαρχής θέσει ως βάση τις εγγυημένες παροχές και το γεγονός ότι η επικούρηση
δεν είναι επικουρική σύνταξη είναι μετεργασιακή παροχή παρεχόμενη στο πλαίσιο
εργασίας πρόνοιας. Αυτή είναι η αρχή. Παράλληλα αντιλαμβάνομαι και αυτό είναι
ένα πραγματικό γεγονός ότι έχει ανακουφίσει χιλιάδες συναδέλφους σας το γεγονός
ότι ο νόμος Πετρόπουλου με τα αρνητικά τα οποία έχει και τα οποία έχουν επισημάνει
στο παρελθόν έχει συμβάλει στο να υπάρχει μία τέλος πάντων δυνατότητα
αντιμετώπισης εκ μέρους των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε. Ομως στη δικηγορία εμείς έχουμε μάθει να
αντιμετωπίζουμε να χαράσουμε τη στρατηγική μας με βάση αρχές. Οι αρχές είναι
αυτές που καθορίζουν τη στρατηγική μας. Αυτό τι σημαίνει; Οτι πρέπει να μείνουμε μέχρι τέλους πιστοί σε
αυτό το οποίο έχουμε πει εξαρχής να το διατυμπανίζουμε με όλους τους δυνατούς
τρόπους, σε κάθε δικαστήριο, σε κάθε αρχή ακόμα και με απαράδεκτο τρόπο
προβάλλοντας το, όπως ανέφερε χθες ο συνάδελφος, ούτως ώστε να καταστεί σαφές
ποια είναι η συνείδηση όλων μας. Όσον αφορά τη νομική φύση της συγκεκριμένης
περιοχής και τη νομική φύση του συγκεκριμένου φορέα έρχεται ο νόμος Πετρόπουλου
και με τρόπο απαράδεκτο, κατ΄ εμένα, προβαίνει σε μία κρατική παρέμβαση σε μία
ιδιωτική διαφορά αποδίδοντας νομικό χαρακτηρισμό σε συγκεκριμένη παροχή
ονομάζοντας την επικουρική σύνταξη ενώ ακόμα εκκρεμούν δικαστήρια για να
αποφανθούν αν είναι όντως έτσι. Αποδίδει το νομικό χαρακτηρισμό ως προς τη
νομική φύση του ΛΕΠΕΤΕ για το αν είναι ή όχι Ασφαλιστικό Ταμείο. Επομένως το να
μην στραφούμε κατά ενός τέτοιου νόμου υπουργικής απόφασης εν προκειμένω που
είναι και η προσβλητέα, ισοδυναμεί με το να παρέμβουμε υπέρ της Τράπεζας επαναλαμβάνοντας
τα επιχειρήματα της Τράπεζας για να πέσει ο νόμος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν
εμείς καθίσουμε άπραγοι αυτό κάποια στιγμή θα το βρούμε μπροστά μας. Είναι δύο
διαφορετικά ζητήματα το αν εμείς νομικά παραμένουμε πιστοί στις αρχές μας και συνεχίζουμε
τις δίκες ως έχουν και χαράζουμε έτσι τη στρατηγική μας και είναι τελείως άλλο
πράγμα και είναι συνδικαλιστικού ενδιαφέροντος το αν αυτό εξυπηρετεί ή όχι τους
συναδέλφους σας για το μεσοδιάστημα για το οποίο λαμβάνουν αυτή την παροχή. Εχω
και εγώ το ίδιο ζήτημα με αρκετούς συναδέλφους σας οι οποίοι μου λένε εγώ δεν
θέλω να γίνει αίτηση ακύρωσης. Εχουμε και πολλούς που μου λένε ότι θέλουνε να
γίνει αίτηση ακύρωσης, σκεπτόμενοι και το γεγονός ότι έχουν πουλήσει ένα μεγάλο
μέρος της παροχής που θα έπρεπε να λαμβάνουμε με βάση αυτά τα οποία πλήρωσαν
όλα αυτά τα χρόνια και σκεφτόμενοι και το γεγονός ότι το ΕΤΕΑΕΠ και είναι κοινό
μυστικό και το συζητάμε όλοι και οι νομικοί κύκλοι δεν έχει πολύ μέλλον, το
ξέρουμε αυτό. Ετσι. Επομένως η άποψή μου είναι ότι συνεχίζουμε όπως έχουμε
αρχίσει στηριζόμενοι στις ίδιες αρχές και θα πρέπει κατά την άποψή μου να
δηλώσουμε το παρών σε αυτή την προθεσμία που υπάρχει για την υποβολή αίτησης
ακύρωσης κατά της υπουργικής απόφασης που εκτελεί τον νόμο Πετρόπουλου. Εάν δεν
το κάνουμε αυτό και μένουμε σιωπηλοί αυτό ισοδυναμεί σαν να συντασσόμαστε με
την πλευρά της Τράπεζας για το συγκεκριμένο ζήτημα. Όσον αφορά τα του Αρείου
Πάγου έχω τοποθετηθεί σε άλλες συνεδριάσεις να μη σας κουράζω.
Καρούζος Λοιπόν ο νεότερος
έχει το λόγο, ηλικιακά από ότι είδα πήγαμε. Οπως έχουμε πει ήδη εξ αρχής των
συναντήσεών μας, μα σε κλειστές ομάδες μα σε φανερές ο νόμος Πετρόπουλου, ο
νόμος, λέω όπως έχουμε πει ήδη από τις συναντήσεις μας σε κλειστές λόγω του
προεδρείου, μα σε μεγαλύτερες λόγω του διοικητικού Συμβουλίου, ο νόμος
Πετρόπουλου ήρθε να ικανοποιήσει θα έλεγα μία ένα αίσθημα αδικίας των
συνταξιούχων και όχι να λύσει νομικά ένα θέμα όπως έπρεπε να το λύσει. Άρα έχει να κάνει με το θυμικό μας, το
συναισθηματικό, με τις οικογενειακές μας ανάγκες τις πραγματικές, αλλά όλα αυτά
θα ήταν χρήσιμο να τα συζητάμε αν δεν είχαν ανοιχθεί δικαστήρια και αν δεν
υπάρχει μία σαφής εντολή, ένα περίγραμμα δράσης που είχε δοθεί από κάθε έναν
από σας χωριστά στο Σύλλογο και ο σύλλογος στους δικηγόρους. Εδώ λοιπόν ότι και
να πούμε εμείς υπάρχει ένα πλαίσιο, το οποίο πλαίσιο έχει μία συγκεκριμένη
νομική δέσμευση για μας που είναι η δέσμευση εντολής μεταξύ πελάτη, Συλλόγου ή
συνταξιούχου και δικηγόρου. Αυτή η εντολή έχει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ποιο
είναι το περιεχόμενο; Δεν θα μπω σε νομικές αξιολόγησεις τα ακούσατε
εκατομμύρια φορές είσαστε θαυμαστές μας στα δικαστήρια όλοι οι ομήγυρες εδώ
έχουμε την τιμή να μας στηρίζετε σε κάθε τι που κάνουμε. Έτσι. Λοιπόν. Υπάρχει όμως
ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα σε αυτή τη μάχη ότι θα έπρεπε η τράπεζα να
υποχρεωθεί να καταβάλει αυτά που κατέβαλε μέσα από μία έννομη σχέση, την οποία
αυτή η έννομη σχέση όπως είπε ο κύριος Στρίμπερης προηγουμένως, την ονομάζουμε
στα δικαστήρια μετεργασιακή υποχρέωση. Αυτό το πράγμα λοιπόν που πουθενά η
τράπεζα δεν το έχει παραδεχτεί μα με τις σοφιστείες περί δανείων μα με το
γεγονός ότι στο συμβούλιο της επικρατείας λέει κάτι διαφορετικό από ότι είδα
από το δικόγραφό της. Αυτό το πράγμα παραμένει το ζητούμενο από τα δικαστήρια
που έχουν προκύψει. Δηλαδή τι; Να έρθει επιτέλους κάποιο δικαστήριο, και το
είχαμε πει από την αρχή, όχι με ασφαλιστικά ούτε με Πρωτοδικείο, γι΄ αυτό και
δεν πανηγυρίζουμε ούτε εγώ ούτε ο κ. Στρίμπερης, ούτε ο καθηγητής σήμερα, ούτε
ο Φώτης που κερδίσαμε αυτή την υπόθεση διότι βγήκε επιπλέον μία θετική. Δεν
σημαίνει κάτι αυτό. Ο δρόμος είναι πολύ μπροστά. Λοιπόν να βγει ένα δικαστήριο
και να πει ότι ναι αυτή την υποχρέωση της τράπεζας εμείς την αναγνωρίζουμε ως
δικαστές και θεωρούμε ότι η τράπεζα πρέπει να την εκπληρώνει και στο μέλλον στα
πλαίσια που είχε εξαρχής αναλάβει απέναντι στους εν ενεργεία. Και βέβαια στους
εν ενεργεία που κάποτε έγιναν συνταξιούχοι δηλαδή και σε σας. Αυτή η υποχρέωση
έχει μία συγκεκριμένη αρχή και τέλος της τράπεζας. Εμβόλιμα σε αυτή την
υποχρέωση στην προεκλογική περίοδο εμφανίζεται ο κ. Πετρόπουλος. Η διάταξη του
κ. Πετρόπουλου είναι προβληματική. Ας πάμε στη λογική όμως όχι αυτή που είπαν
οι συνάδελφοι και έχει εξαντληθεί γιατί
είναι προβληματική την είπαν όλοι οι συνάδελφοι εδώ. Ολοι. Γιατί λοιπόν είναι
προβληματική; Και για έναν επιπλέον λόγο πέρα από αυτά που είπαν οι αξιόλογοι
συνάδελφοι. Οτι αυτή η διάταξη δεν έχει διάρκεια. Δηλαδή ακόμα και συνάδελφοί
μας οι ταλαιπωρημένοι που ευελπιστούν ότι και αύριο θα έχουν αυτή τη δυνατότητα
να λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός που περιγράφει η διάταξη και που παρεμπιπτόντως
ούτε η τράπεζα τον σέβεται, η διάρκεια αυτού του μηχανισμού δεν προκύπτει από
το νόμο, άρα ανά πάσα στιγμή με μία έκδοση απόφασης του Αρείου Πάγου ο νόμος
από ότι φαίνεται σε σχέση με την αιτιολογική έκθεση παύει να ισχύει. Από την
άλλη όμως, και αυτό θα ναι το δυσάρεστο ακριβώς, επειδή δεν έχει διάρκεια
εμφανίζεται ο κύριος Μηταράκης να προτείνει να βάλει εκείνος, με μεταβατική
διάταξη, μία διάρκεια. Τι σημαίνει να μπει
μια διάρκεια στη διάταξη; Οτι όσο
περισσότερο διαρκεί αυτή η διάταξη τόσο σιωπηρά καταργείται ο ΛΕΠΕΤΕ. Απλά πράγματα. Πως προκύπτει όλο αυτό; Μόνο από τους συλλογισμούς των αξιόλογων
συναδέλφων και του κ. καθηγητή; Οχι μόνο
από αυτό. Αν δείτε με προσοχή το δικόγραφο της τράπεζας, στη διαδικασία της
αίτησης αναστολής στο συμβούλιο της επικρατείας, πρώτη η τράπεζα λεει ότι
τίθεται θέμα συνταγματικότητας του νόμου Πετρόπουλου επειδή παρεμβαίνει ενόψει
των χρυσών δικών. Δηλαδή τι λέει η τράπεζα; Οτι αυτό το δώρο που τους έκανε το
Υπουργείο Εργασίας θα το αξιοποιήσει το μεν ενώπιον του Συμβουλίου της
Επικρατείας να λέει ότι παρεμβαίνει κακώς στις ανοιχτές δίκες, το δε ενώπιον
των δικών που έχουν δείξει ότι να που μέχρι και ο νομοθέτης συνομολογεί ότι ο
ΛΕΠΕΤΕ είναι ασφαλιστικός οργανισμός. Και άρα η υποχρέωσή μας αυτή μπαίνει σε ένα
άλλο πλαίσιο που όπως σωστά είπε ο κ. Καθηγητής από την αρχή, το συμβούλιο της
επικρατείας, αυτό το πλαίσιο το έχει σφραγίσει. Το έχει σφραγίσει και δεν μας
εξυπηρετεί. Άρα στο διά ταύτα επειδή δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν οι
συνάδελφοι συνταξιούχοι και το λέμε ξεκάθαρα αυτό και χωρίς να υπάρχει προσυνεννόηση
των δικηγόρων, είναι μία αυθόρμητη έτσι τοποθέτηση ενός εκάστου εξ ημών. Αυθόρμητα επαναλαμβάνω χωρίς να υπάρχει
προσυνεννόηση και μάλιστα κάποιοι γνωριστήκαμε και τώρα. Πρώτον δεν έχουν ν’ ανησυχούν
οι συνάδελφοι συνταξιούχοι διότι η δική μου θέση ήταν και είναι και των λοιπών φαντάζομαι
να μη δημιουργηθεί αυτό που λέμε βίαιη ανατροπή του νόμου δηλαδή να υπάρξει μία
αίτηση αναστολής από πλευράς μας για να αναστείλουμε την υπουργική απόφαση.
Μιλάμε για μία
δίκη η οποία αν προκύψει και απαντάω στην ερώτηση του προέδρου κ. Κωνσταντέλλου
πότε θα γίνει αυτό αν ανατραπεί ο νόμος δεν θα λήξει η ιστορία πριν τον ένα με
δύο χρόνια καλώς εχόντων των πραγμάτων σε ένα επίπεδο συμβουλίου της
επικρατείας. Και λέω πολύ αισιόδοξα αυτές τις ημερομηνίες Άρα περί όνου σκιάς
το αν θα ζημειωθούν κάποιοι συνταξιούχοι αν προσβάλλουμε το νόμο. Ομως
ταυτόχρονα επειδή ακριβώς η τράπεζα ανερυθρίαστα υποστηρίζει ενώπιον των
δικαστηρίων ότι πλέον έχουμε άλλη μορφή του ΛΕΠΕΤΕ, λέω τη λέξη πλέον γιατί
νομικά τους είναι αδιάφορος. Το συζητήσαμε και με τον κ. καθηγητή λίγο πριν
έρθω δηλαδή αυτός ο νόμος δεν επηρεάζει άμεσα τις εκκρεμείς δίκες γιατί ρυθμίζει,
ad hoc συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, ένα πρόβλημα. Aλλά η τράπεζα τι λέει; Ναι αλλά από την παραγδοχή του νομοθέτη
επιβεβαιώνουμε και εγώ ότι ο ΛΕΠΕΤΕ είναι ασφαλιστικός φορέας. Αυτό λοιπόν
πρέπει στα δικαστήρια που έχουμε και είναι πάρα πολλά να το καταρρίψουμε. Πως θα το καταρίψουμε; με την
επιχειρηματολογία μας αλλά και με ένα δικόγραφο που να προκύπτει ότι η πρώτη
αξιολόγηση του νομοθέτη αυθαίρετη ότι ο ΛΕΠΕΤΕ είναι αυτός όπως τον εμφανίζει
ότι είναι, από μας αντικρούστηκε. Μόνο λοιπόν και μόνο για αυτό το λόγο που δεν
υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία από όλους τους συναδέλφους φαντάζομαι και τους
παρόντες και τους απόντες ότι ξαφνικά ο νόμος αντιμετωπίζει το ΛΕΠΕΤΕ ως
ασφαλιστικό φορέα, μόνο και μόνο αυτό και για αυτό και μόνο το λόγο θα πρέπει
να υπάρχει ένα αξιοπρεπές δικόγραφο που θα το ασκήσει ο σύλλογος; Μια ομάδα
συνταξιούχων με την παρέμβαση του Συλλόγου; Εν πάση περιπτώσει για να υπάρχει
ως ουσιαστική ένδικη δική μας προσπάθεια απέναντι στην επιχειρηματολογία της
τράπεζας. Παρατήρηση. Εάν δεν το κάνουμε τι γίνεται; Όπως σωστά τα λέμε σε μία
δίκη υπάρχουν και εντυπώσεις Εγώ θεωρώ ότι η προσπάθεια να αμφισβητήσουμε το
νόμο Πετρόπουλου έχει σημασία και δεν λειτουργεί μόνο για τις εντυπώσεις δεν
είναι επειδή υπερασπιστικά η τράπεζα το λέει εμείς θα πρέπει να πούμε το
αντίθετο. Αλλά έχει και στον πυρήνα της μία αναγκαιότητα να υποστηρίξουμε για
μία ακόμα φορά τη θέση μας δηλαδή ότι το κράτος ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια
αντιμετωπίζει μία μετεργασιακή υποχρέωση της Εθνικής Τράπεζας, εμάς μας βρίσκει
απέναντι και δεν θα συναινούσαμε σε καμία τέτοια παράταση διάταξης υπό το
πρίσμα ότι αμφισβητεί την ίδια τη λειτουργία και τη φύση του ΛΕΠΕΤΕ. Να συζητήσουμε
για μία άλλη διάταξη όπως σωστά είπε ο καθηγητής σε ένα ανοιχτό και δημοκρατικό
διάλογο με την πολιτεία, θα έλεγα ποιά πολιτεία και πότε βάζω και αυτους
προβληματισμούς αλλά το να μπούμε σε μια ανοχή ισχύος μιας διάταξης η οποία κατ’
ουσία δυναμιτίζει τον φορέα ΛΕΠΕΤΕ ανά πάσα στιγμή, να ξέρετε ότι μπορεί να
καταγγείλει με μία νέα μεταβατική γιατί δεν προβλέπεται προθεσμία. Σωστά
επισημάνθηκε ότι η αιτιολογική έκθεση δεν παράγει περιεχόμενο και διάταξη
κανόνα δικαίου δεν υπάρχει δηλαδή στο Νομό είναι θα έλεγα μία εισαγωγή σε ένα
βιβλίο. Καμία φορά διαβάζοντας την εισαγωγή καταλήγουμε, τελειώνοντας το βιβλίο,
ότι είναι άλλο το πνεύμα που εισπράττουμε από το βιβλίο. Αρα το ότι υπάρχει
στην αιτιολογική έκθεση μια διάρκεια και λεει μέχρι τον Αρειο Πάγο, πολύ πονηρά
ο κ. Πετρόπουλος δεν το διέλαβε στη
διάταξη του νόμου. Δεν είναι άσχετος δικηγόρος ο Πετρόπουλος. Ηξερε πολύ καλά
ότι ότι λέει στην αιτιολογική δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι ισχύει ως νόμος. Αρα
αυτό να μας προβληματίζει είναι ότι το ενδεχόμενο ότι αύριο μεθαύριο μπορεί να
προκύψει έτσι κι αλλιώς ο ξαφνικός θάνατος μιας άλλης διάταξης. Ακόμα και εμείς να μην την προσβάλλουμε η
πρωτοβουλία της Κυβέρνησης ανά πάσα στιγμή να την τινάξει στον αέρα με μια
διάταξη που θα λεει με την πρώτη απόφαση
του Αρείου Πάγου το θέμα ελύθη πάλι τι κερδίζουμε; Απολύτως τίποτα. Δηλαδή τι
θα έλεγα. Και καταλήγω συμμετέχοντας στη σκέψη του κ. Στρίμπερη και των λοιπών
και του Φώτη ότι θα έπρεπε να κατατεθεί μια αίτηση ακύρωσης αξιοπρεπή, ο κύριος
Παπακωνσταντίνου με συγχωρείται δε παρατήρησα αν είπε για αίτηση ακύρωσης. Δεν
το είπε, πρόσεξα πολύ καλά. Δεν σημαίνει
κάτι, ο άνθρωπος προβληματισμένος είναι
όπως όλοι μας. Δεν είναι θέμα που υποστηρίζει αυτό. Πιστεύω ότι μας τίμησε με την παρουσία του ο
άνθρωπος και τον ευχαριστώ και προσωπικά πολύ. Λοιπόν δεν θα έρθει ο αρμαγεδών
με την αίτηση ακύρωσης. Μη πέσετε πάνω στο Σύλλογο και αρχίσετε να γκρινιάζετε
και μουρμουράτε. Η αίτηση ακύρωσης θα δικαστεί σε ένα με δύο χρόνια. Δε θα
σταματήσει μια πολιτεία επειδή θα φοβηθεί το δικόγραφο του Στρίμπερη ή του κυρίου Παπακωνσταντίνου ή του κυρίου
Λεβέντη. Αν θέλει η πολιτεία να
σταματήσει τη διάταξη θα τη σταματήσει κύριοι. Η Πολιτεία έχει οχυρωθεί πίσω από
ένα, αυτή τη στιγμή, ανασφαλές ρυθμιστικό πεδίο που δημιούργησε η διάταξη, η
άρνηση της Τράπεζας, ο τσαμπουκάς της να μην συμμετέχει, όπως πρέπει, στην
εφαρμογή ακόμα και του ίδιου του νόμου, να οχυρώνεται πίσω από αυτό και να αφήνει
τους συνταξιούχους να παίρνουν το φιλοδώρημα. Αυτή είναι η ανάγνωση που πρέπει
να γίνει ψύχραιμα. Στο μεταξύ μεγάλη αγωνία έχω για τον Άρειο Πάγο. Ο κ.
Παπακωνσταντίνου τα είπε όλα και ξεκάθαρα μόνο που εμείς τα έχουμε προλάβει νωρίτερα γιατί έχουμε την χαρά
να είμαστε στην Αθήνα και να τους βλέπουμε τους ανθρώπους εδώ πιο συχνά. O Αρειος Πάγος είναι δύσκολος. Και είναι στρατηγική
επιλογή της Εθνικής Τράπεζας να πάει σε μια δύσκολη μάχη. Ούτε σημαίνει ότι αν
πηγαίναμε τώρα όλοι μαζί ο κ. Κυριακόπουλος θα έβγαινε παραπάνω νικητής ή
ηττημένος. Όμως θα βοηθούσε
Στρίμπερης Σε διακόπτω. Σε μια υπόθεση
που δεν ξέρουμε για την επικουρική αναίρεση αν και σε πόσες μέρες.
Καρούζος Μα ναι το είπε ο κ.
Παπακωνσταντίνου. Ητανε σωστή η τοποθέτησή του συναδέλφου. Το θέμα είναι ότι
τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Έτσι; Λοιπόν θα παρακολουθούμε τις
εξελίξεις εγώ συμφωνώ με την προσέγγιση του κυρίου Λεβέντη ότι κανένα τμήμα δεν
θα θάψει αυτή την υπόθεση αν δεν συνεχίσουμε τον αγώνα και εμείς στα τμήματα.
Αλλάζουν αυτά έχουμε μία εξέλιξη έχω μία Αισιοδοξία και μακάρι να προβεί η
πολιτεία σε μία αξιολόγηση του θέματος με νέα διάταξη στην οποία να
συμμετέχουμε για να ξεκαθαρίζουμε τους ρόλους μας. Άρα θεωρώ ότι μην βλέπουμε
το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Καταλαβαίνω πλήρως την αναγκαιότητα των
συναδέλφων. Δεν το συζητάμε. Ετσι; Το
εισπράττω πάρα πολλές ημέρες, φορές, ώρες, στα τηλέφωνα μας. Αλλά εδώ μιλάμε
νομικά κύριοι. Σταθμίζετε εσείς, όπως
είπε ο κύριος Στρίμπερης, το συνδικαλιστικό και το συναισθηματικό εμείς είμαστε
όμως, πώς να στο πω, ψυχροί νομικοί εκτελεστές. Εντάξει. Δεν πειράζει. Αλλά
εμείς είμαστε νομικοί. Αυτό θέλετε από μας. Τι είπε ο πρόεδρος και ο Σαρρής
όταν μας κάλεσε έναν – έναν; Θέλω να
πείτε στο συμβούλιο όλοι τη νομική σας άποψη. Η νομική άποψη είναι ότι αυτό το
πράγμα εδώ δεν λύνει ένα πρόβλημα. Δημιουργεί θέματα ; Δημιουργεί. Πως όμως θα γίνει να παίρνουν και
κάποιοι συνάδελφοι ότι παίρνουν από αυτό εδώ το πράγμα; Γιατί πράγμα το λέω. Να μην κάνουμε αίτηση
αναστολής. Μέχρι να συμφωνήσουμε όλοι. Αν και εγώ από την αρχή είχα εντελώς
άλλη θέση. Έπρεπε να είχα πει στην πρώτη ομήγυρη που κάναμε μήπως θα έπρεπε να
κάνουμε και αίτηση αναστολής. Τώρα ξεχάστε το. Εχει παρέλθει το χρονικό
διάστημα. Δεν πειράζει να λειτουργήσει και
υπέρ των οικογενειών μας, δεν το συζητάω αλλά το να μην κάνουμε αίτηση ακύρωσης
νομίζω ότι περισσότερο κακό γίνεται από τη συγκεκριμένη διάταξη. Όπως σωστά
είπε ο κύριος καθηγητής. Αυτή η διάταξη λύνει το πρόβλημα για ένα χρονικό
διάστημα προγενέστερο. Έτσι. Το μέλλον παραμένει ισχυρό για την τράπεζα στην
υποχρέωσή της να εξακολουθεί να εφαρμόζει την υποχρέωσή της απέναντι στο
ΛΕΠΕΤΕ. Δεν είναι ότι η διάταξη αυτή
ξαφνικά ενταφιάζει το θέμα εξολοκλήρου. Σε σχέση με τις δίκες εννοώ. Γιατί οι
δίκες αφορούν ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αγώγιμο. Εχουμε κάνει για
συγκεκριμένους μήνες και συγκεκριμένα έτη. Ομως και εκεί η τράπεζα έχει αυτή την
επιχειρηματολογία. Την οποία αντιστρόφως
στο συμβούλιο της επικρατείας λεει κακώς παρεμβαίνουν στα δικαστήρια. Στα
δικαστήρια βγαίνει και λεει ναι αλλά έχω το νόμο που λεει ότι είναι
ασφαλιστικός οργανισμός. Δεν βγάζεις άκρη. Συνεπώς εμείς πρέπει να είμαστε
απέναντι. Η θέση μας είναι αυτή απέναντι στην τράπεζα που με τις σοφιστίες και
τα λοιπά δημιουργεί εντυπώσεις αλλά και αυτα παίζουν ένα ρόλο. Γιατί Δεν
ξεχνάμε και την περίοδο της κρίσης που διανύουμε και που κάθε δικαστής δεν
παύει να βλέπει και νούμερα στην απόφαση του.
Παπακωνσταντίνου Να σας πω το εξής.
Ενα κρίσιμο θέμα το οποίο αξίζει την προσοχή όλων μας είναι το
χρονοδιάγραμμα το οποίο υπάρχει. Και κυρίως τι μας συμφέρει περισσότερο κ.
Πρόεδρε. Μας συμφέρει να εκδικαστεί πρώτα ο Αρειος Πάγος ή το ΣτΕ; Μας συμφέρει
να βγει πρώτα η απόφαση του ΣτΕ ή του Αρείου Πάγου; Καταρχήν, σύμφωνα με τα
συνήθη δεδομένα αυτά τα οποία συμβαίνουν στα δυο δικαστήρια, λογικά στον άρειο
πάγο του Δεκεμβρίου δεν θα δοθεί αναβολή Εκτός και αν κάποιος από τους δύο
διαδίκους ζητήσουν την αναβολή ή ο κ. Κυριακόπουλος ή η Εθνικη Τραπεζα ένας από
τους δύο, άρα αυτό σημαίνει ότι λογικά το Δεκέμβριο θα εκδικαστεί η υπόθεση.
Αυτό τι σημαίνει; Οτι σ ένα διάστημα κάποιων μηνών Ίσως μέχρι το καλοκαίρι ή
λίγο μετά το καλοκαίρι του 2020 να έχουμε απόφαση δικαστική. Στο συμβούλιο της
επικρατείας έχουμε τον Φεβρουάριο. Εάν κάνατε αίτηση ακυρώσεως, ο σύλλογος θα
συνεκδικαζόταν οπωσδήποτε στην Ολομέλεια του δικαστηρίου τον Απρίλιο του 2020.
Είναι δε σχεδόν δεδομένο ότι επειδή στο Συμβούλιο Επικρατείας οι ολομέλειες
δίνουνε τουλάχιστον μία αναβολή είναι πολύ πιθανό να αναβληθεί η υπόθεση. Αυτό
σημαίνει ότι πριν από τα μέσα του 2021 δε θα υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου
Επικρατείας. Αν με ρωτούσαν τι θα συνέφερε περισσότερο να βγει. Εγώ θα σας
έλεγα η απόφαση συμβουλίου επικρατείας. Βέβαια αυτό έχει να κάνει με τους
συνταξιούχους με την έννοια ότι δοκιμάζει το όριο των αντοχών τους. Και ψυχικών
και Οικονομικών και λοιπά. Ωστόσο όμως εάν
το συμβούλιο επικρατείας έκανε δεκτή, παράδειγμα, την αίτηση ακυρώσεως,
κατέρρεε και το επιχείρημα της τράπεζας
στον Άρειο Πάγο, κατέρρεε το επιχείρημα από πλευράς της Τράπεζας. Διότι δεν θα υπάρχει πλέον στα χέρια της
καθόλου νόμος Πετρόπουλου. Βγαίνει από το τραπέζι ο νόμος Πετρόπουλου Αν γίνει
δεκτή η αίτηση ακυρώσεως της τράπεζας. Πάμε τώρα στο ενδεχόμενο να εκδοθεί η πρώτη
απόφαση του Αρειου Πάγου. Υπό τα σημερινά δεδομένα εγώ το θεωρώ ότι είναι
υψηλού ρίσκου για μας. Οσο υπάρχει αυτή η διάταξη νόμου και οι υπουργικές
αποφάσεις του Πετρόπουλου εγώ το θεωρώ ότι είναι υψηλού ρίσκου η εκδίκαση της
υπόθεσης στον Αρειο Πάγο. Αν με ρωτάτε σε επίπεδο προσωπικό τι θα έκανα. Και δεν σας κρύβω ότι πράγματι εγώ θα
πρότεινα στον κύριο Κυριακόπουλο ενδεχόμενο, να σκεφτεί και το θέμα της
αναβολής ως ενδεχόμενο στρατηγικής. Γνωρίζω και κατανοώ και τα μειονεκτήματα
μιας τέτοιας πρότασης. Γνωρίζω την αδημονία των συνταξιούχων να τελειώσει αυτή
η υπόθεση αλλά οφείλω όμως να είμαι ειλικρινής. Γιατί μόνο μέσα από την
ειλικρίνεια προκύπτουν την επαύριο θα βγουν οι αποφάσεις θα δοκιμαστούν τα
πράγματα. Αρα πρέπει σε επίπεδο στρατηγικής ο Σύλλογος ο οποίος έχει τη μεγάλη
ευθύνη γιατί κακά τα ψέματα τώρα όλοι οι υπόλοιποι είμαστε περιφερειακοί. Ολοι
οι υπόλοιποι εκπροσωπούμε κάποιους πελάτες μας. Την κύρια ευθύνη λήψης
αποφάσεων κατά τη δική μου αντίληψη, ναι, πρέπει να την έχει ο σύλλογος και αυτό
γιατί πρώτον έχει σχεδόν την πλειονότητα σε μεγάλο βαθμό, των συνταξιούχων,
δικαστικά και κατά δεύτερο λόγο έχει ένα στοιχείο το οποίο εμείς δε το είχαμε
και δεν το αποκτήσαμε ποτέ κ. Λεκκέ το στοιχείο της διαπραγμάτευσης.
Καταλάβατε. Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
Λεβέντης Οτι έχουμε ασφαλιστικό οργανισμό αυτό δεν αναιρεί
αυτομάτως την υποχρέωση της τράπεζας να χρηματοδοτεί αν φέρουμε παραδείγματα
από άλλες τράπεζες Σας είπα ήρθε η ολομέλεια του Αρείου Πάγου στην 9 του 12 και
είπε το ΤΕΑΠΕΤΕ είναι ένας ιδιωτικός ασφαλιστικός οργανισμός που ιδρύθηκε με
συλλογική σύμβαση με δέσμευση της τράπεζας να το χρηματοδοτεί είναι μεν
δημόσιος ασφαλιστικός οργανισμός,
υπάγεται υπό την εποπτεία του υπουργείου κοινωνικών Ασφαλίσεων, ισχύουν
όλες οι ρυθμίσεις των ασφαλιστικών νόμων και στο ΤΕΑΠΕΤΕ αλλά ήρθε η τράπεζα
και κατήγγειλε αυτή τη συμφωνία που είχε κάνει την εγγυητική. Εδώ δεν έχουμε
καμία καταγγελία. Ηρθε η τράπεζα το
Νοέμβριο και σταμάτησε να πληρώνει. Θα μου πείτε αυτό αποτελεί καταγγελία
σιωπηρή; Δεν είπε, δεν έκανε όμως
καταγγελία, δεν έκανε καταγγελία. Λοιπόν μην σταυρώσουμε τα χέρια μας και πούμε
ότι τώρα κρίθηκε ότι ξέρω γω είναι ασφαλιστικός οργανισμός αλλά και
ασφαλιστικός οργανισμός να ήτανε, που δεν ήταν στην αφετηρία του πες ότι έγινε
στην πορεία του με τα χαρακτηριστικά που δίνει το συμβούλιο επικρατείας, αυτό.
Δεν αναιρεί την υποχρέωση της τράπεζας όπως τόσα χρόνια πλήρωνε να πληρώσει.
Πρέπει να βρει κάποιο σπουδαίο λόγο να καταγγέλλει αυτή τη συμφωνία και είπε
τότε η ολομέλεια του Αρείου Πάγου για την Εμπορική Τράπεζα είχε σπουδαίο λόγο
τότε η Εμπορική Τράπεζα και κατήγγειλε τη συμφωνία. Γιατί δεν μπορούσε να
καλύψει τα καλύμματα και υφίστατο τον κίνδυνο να της αφαιρεθεί η άδεια
λειτουργίας λόγω των διεθνών λογιστικών προτύπων. Είχε λόγο λοιπόν σπουδαίο να
κάνει την καταγγελία. Εδώ η τράπεζα δεν έκανε και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα
έκανε και το άλλο. Γιατί το 2006 δεν
πήγε και αυτή στο ΕΤΑΤ να καταγγείλει από τότε τις συμβάσεις ότι εγώ δεν μπορώ
να τις χρηματοδοτώ να ενταχθούν οι εργαζόμενοι κανονικά στο ΕΤΑΤ να πληρώσει
ότι θα πλήρωνε τότε, δεν ξέρω αν ήταν 2,5 δις, που το ξέρετε. Σε 10 χρόνια δεν ξέρω.
Κωνσταντέλλος Η τράπεζα τα είχε βγάλει. Δεν το λέμε εμείς.
Λεβέντης Μήπως το έλεγε υπερβολικά
γιατί αυτά γίνονται με οικονομικοτεχνικές μελέτες που τις αναθέτει ο υπουργός
και λοιπά. Δεν ξέρω. Εν πάσει περιπτώσει η τράπεζα τότε τι έκανε; Δεν είπε
τίποτα, δεν κατήγγειλε, δεν μπήκε στο ΕΤΑΤ, και ήρθε σιωπηρώς το 17 το Νοέμβριο
και σταμάτησε να καταβάλει τις εισφορές και εν τω μεταξύ χρησιμοποιούσε αυτά τα
έντεχνα μέσα να λέει κάνω δανειακές διευκολύνσεις όλα αυτά τα χρόνια από το
2007 που έγινε ελλειματικό να λεει κάνω ταμειακές διευκολύνσεις υπό μορφή
δανείου. Όχι ότι έχω νομική υποχρέωση.
Καταλάβατε. Εγώ νομίζω αν αυτά στον Αρειο Πάγο τοποθετηθούν σωστά έχουν
πιθανότητες οι συνταξιούχοι να δικαιωθούν δηλαδή να πούνε αυτοί η δήθεν
επιφύλαξη, το δήθεν δάνειο και τα λοιπά ήταν στην ουσία ένα τέχνασμα,
προκειμένου να συνεχίσει να πληρώνει και χωρίς να δεσμεύεται για το μέλλον.
ΧΑΝΙΩΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΣΣΕΤΕ
Αξιότιμε κύριε Κωνσταντέλλο,
Σε απάντηση της από 11/10/2019 προσκλήσεώς σας στο email μου, προκειμένου να
παραβρεθώ την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019, ώρα 15.30 στα γραφεία του Συλλόγου σας
σε κοινή συνάντηση του Προεδρείου σας με όλους τους νομικούς οι οποίοι
χειρίζονται υποθέσεις σχετικά με τον ΛΕΠΕΤΕ, αναφορικά με το αν πρέπει ή δεν
πρέπει να ασκηθεί αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ κατά των υπουργικών αποφάσεων που
εδράζονται στου ένα και μοναδικό άρθρο 24 του Ν. 4618/2019 (Πετρονόμος) σας
δηλώνω τα ακόλουθα:
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, αλλά λόγω
ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ.
Η γνώμη μου επί του εν λόγω
θέματος ΕΞΑΛΛΟΥ έχει πολλάκις δημοσιοποιηθεί με κάθε τρόπο και είμαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ
ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού πιθανή αυτοτελής αίτηση ακύρωσής σας
εναντίον του εν λόγω νόμου, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει ήδη ασκήσει ανάλογη
αίτηση η ΕΤΕ, προσβάλλοντας πρώτη αυτή τον εν λόγω Νόμο, είναι δεδομένο εκ
μέρους μου ότι μια τέτοια πιθανή κίνησή σας θα εκληφθεί δικονομικά από τους
δικαστές του ΣτΕ ως μία…… ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΤΕ (!!!), αφού και η
ίδια η ΕΤΕ έχει καταληκτικό αίτημα την κατάργηση του Νόμου, ως προφανώς θα έχει
και η δική σας σχεδιαζόμενη αίτηση ακύρωσης κατά του ιδίου Νόμου.
Σας εφιστώ την προσοχή, διότι
πιθανή ευδοκίμηση της αίτησης ακύρωσης που σκοπεύετε να κάνετε, θα έχει ως
άμεσο και ακαριαίο αντίκτυπο την ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗ των επικουρήσεων που λαμβάνουν
17.000 συνάδελφοί σας, τη στιγμή που ο συγκεκριμένος νόμος, όντας μεταβατικός
και όντας προσωρινός, χωρίς να βλάπτει και χωρίς να αγγίζει τις εκκρεμείς δίκες,
προβλέπει την αδιάκοπη καταβολή επί 60 μήνες (προβλεπόμενη στο Νόμο πενταετία)
των εν λόγω επικουρήσεων.
Παραδειγματικά και μόνο και
δεδομένου ότι ο μέσος όρος των καταβαλλόμενων επικουρήσεων κυμαίνεται από 475
έως 575 Ευρώ ανά μήνα, τούτο δίνει οικονομικό αποτέλεσμα στην προβλεπόμενη εκ
του νόμου πενταετία το ποσό των 30.000 ευρώ σε έκαστο συνταξιούχο πλήρους
συντάξεως.
Ως είναι άμεσα προφανές και
δεδομένου ότι εγώ προσωπικά και για το σύνολο των εντολέων μου εμμένω απολύτως
στο αγωγικό μου αίτημα -ΛΕΠΕΤΕ 100% ΑΠΟ ΕΤΕ-, εντούτοις τον εν λόγω Νόμο τον
αντιμετωπίζω ως ελάχιστο «δίκτυ ασφαλείας» υπέρ των εντολέων μου και συνεπώς δεν
σκοπεύω να προβώ επουδενί σε οποιαδήποτε κίνηση διακόψει βίαια την ελάχιστη
ρευστότητα που αυτοί εξασφάλισαν προσωρινά και μεταβατικά μέχρι αμετακλήτου
κρίσης των Δικαστηρίων, ήτοι για μία πενταετία, ως προβλέπει και ο σχετικός
Νόμος στην αιτιολογική του έκθεση.
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι
διάδικοι είναι 2, η Εθνική Τράπεζα και το Ελληνικό Δημόσιο, και επιμένω να μην
αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο προβληματίζεστε ακόμη στον αν πρέπει η δεν πρέπει
να στραφείτε εναντίον του εν λόγω Νόμου, διότι ως σας προανέφερα σε περίπτωση
θετικής εξέλιξης του Δικογράφου που σκοπεύετε να κάνετε, ΑΠΛΩΣ ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΕΤΕ
ΒΙΑΙΩΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΒΕΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΣΑΣ, επαναφέροντάς τους στην απόλυτη
ένδεια και πενία, τινάζοντας στον αέρα για μία ακόμη φορά ( μετά την ολοσχερή
διακοπή του ΛΕΠΕΤΕ από την ΕΤΕ ) τον οικονομικό τους προϋπολογισμό και την
αντιμετώπιση των βίαιων δανειακών και λοιπών υποχρεώσεών τους.
Σας παρακαλώ θερμά κατόπιν όλων
των ανωτέρω να μην προβείτε σε καμία ενέργεια στο Συμβούλιο της Επικρατείας και
να αφήσετε την Τράπεζα μόνη της στην εν λόγω αντιδικία να ηττηθεί όπως ηττήθηκε
και στα ασφαλιστικά της μέτρα στο ΣτΕ δυνάμει της υπ’ αριθμόν 184/2019 απόφασής
του, απορριπτικής ήδη για την ΕΤΕ.
Καταλήγοντας σας δηλώνω ότι αν
όντως προβείτε σε Αίτηση Ακύρωσης ΚΑΙ εσείς (ως Σύλλογος Συνταξιούχων Εθνικής
Τραπέζης), κατά του εν λόγω Νόμου, όπως έχει ήδη πράξει η ΕΤΕ, τότε η Τράπεζα
είναι σαφές ότι θα έχει βρει στο πρόσωπό σας τον τελειότερο σύμμαχο για την
κατάργηση του εν λόγω Νόμου……
Με εκτίμηση,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΛΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΛΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Αξιότιμε κε Πρόεδρε του ΣΣΕΤΕ,
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση που μας απευθύνατε
για συμμετοχή μας σήμερα στα γραφεία του Συλλόγου σας στις 15:30 με σκοπό, όπως
αναφέρετε, «τον προγραμματισμό των περαιτέρω ενεργειών» από κοινού, για το θέμα
του ΛΕΠΕΤΕ.
Το γραφείο μας έχει αντιμετωπισθεί από τον Σύλλογό
σας έως και σήμερα με τρόπο παντελώς αναντίστοιχο με τις γνώσεις, τις
ικανότητες και τις επιτυχίες μας, ενώ έχουμε γίνει ακροατές δυσμενών και
προσβλητικών σχολίων κατά τις συνεδριάσεις σας, στις οποίες δεν κληθήκαμε ποτέ
να απαντήσουμε.
Πλέον, μετά τις εξελίξεις στον Α.Π. και στο ΣτΕ,
και μετά την σημαντική μας επιτυχία κατά την παρέμβασή μας στο Τμήμα
Αναστολών του ΣτΕ, όπου είναι γνωστό τοις πάσι ότι εμείς επιτύχαμε να
καταρρίψουμε εν πλήρη νομική και χρηματοοικονομική επαρκεία τα επιχειρήματα της
ΕΤΕ, παρέλκει η εκ των υστέρων συζήτηση μαζί σας για την διαμόρφωση
«κοινής στρατηγικής», καθώς κάθε δικηγορικό γραφείο έχει ήδη χαράξει την
δική του και εσείς δυστυχώς δεν συμβάλλατε εγκαίρως στην δημιουργία κλίματος
συνεργασίας.
Με εκτίμηση
Γιάννης Κυριακόπουλος
KYROS LAW OFFICES
